പത്മരാജന്റെ സിനിമകള്‍:
പത്മരാജന്റെ തിരക്കഥകള്‍:
- പെരുവഴിയമ്പലം (അവലംബം -സ്വന്തം നോവല്‍ -1979)
- ഒരിടത്തൊരു ഫയല്‍വാന്‍ (1981)
- കള്ളന്‍ പവിത്രന്‍ (അവലംബം -സ്വന്തം നോവല്‍ -1981)
- നവംബറിന്റെ നഷ്‌ടം (1982)
- കൂടെവിടെ ( അവലംബം -വാസന്തിയുടെ, മൂങ്കില്‍ പൂക്കള്‍ എന്ന തമിഴ്‌ നോവല്‍ - ഇല്ലിക്കാടുകള്‍ പൂത്താല്‍ എന്ന പേരില്‍ മലയാളത്തില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു -1983)
- പറന്നുപറന്നുപറന്ന്‌... (1984)
- തിങ്കളാഴ്‌ച നല്ല ദിവസം (അവലംബം -വാസന്തിയുടെ കഥ -1985)
- നമുക്കു പാര്‍ക്കാന്‍ മുന്തിരത്തോപ്പുകള്‍ (അവലംബം -കെ.കെ.സുധാകരന്റെ നമുക്ക് ഗ്രാമങ്ങളില്‍ച്ചെന്നു രാപ്പാര്‍ക്കാം എന്ന നോവല്‍ -1986)
- കരിയിലക്കാറ്റു പോലെ (അവലംബം -സുധാ പി.നായരുടെ (സുധാകര്‍ മംഗളോദയം) ശിശിരത്തില്‍ ഒരു വസന്തം എന്ന റേഡിയോനാടകം -1986)
- അരപ്പട്ട കെട്ടിയ ഗ്രാമത്തില്‍ (അവലംബം -അതേ പേരിലുള്ള സ്വന്തം ചെറുകഥ -1986)
- ദേശാടനക്കിളി കരയാറില്ല (1986)
- നൊമ്പരത്തിപ്പൂവ്‌ (1987)
- തൂവാനത്തുമ്പികള്‍ (അവലംബം -ഉദകപ്പോള എന്ന സ്വന്തം നോവല്‍ -1987)
- അപരന്‍ (അതേ പേരിലുള്ള സ്വന്തം ചെറുകഥ -1988)
- മൂന്നാംപക്കം (1988)
- സീസണ്‍ (1989)
- ഇന്നലെ (അവലംബം -വാസന്തിയുടെ, ജനനം എന്ന തമിഴ്‌നോവല്‍ -പുനര്‍ജന്മം എന്ന പേരില്‍ മലയാളത്തില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു -1990)
- ഞാന്‍ ഗന്ധര്‍വന്‍ (1991)
പത്മരാജന്റെ തിരക്കഥകള്‍:
- പ്രയാണം (ഭരതന്‍ -1975)
- ഇതാ ഇവിടെ വരെ (ഐ.വി.ശശി - 1977)
- രതിനിര്‍വേദം (ഭരതന്‍ - 1978)
- രാപ്പാടികളുടെ ഗാഥ (കെ.ജി.ജോര്‍ജ്‌ -1978)
- നക്ഷത്രങ്ങളേ കാവല്‍ (സേതുമാധവന്‍ - 1978)
- വാടകയ്‌ക്ക്‌ ഒരു ഹൃദയം (ഐ.വിശശി - 1978)
- സത്രത്തില്‍ ഒരു രാത്രി (ശങ്കരന്‍ നായര് - 1978)
- തകര (ഭരതന്‍ -1979)
- ലോറി (ഭരതന്‍ -1980)
- കൊച്ചുകൊച്ചുതെറ്റുകള്‍ (മോഹന്‍ -1980)
- ശാലിനി എന്റെ കൂട്ടുകാരി (മോഹന്‍ -1980)
- ഇടവേള (മോഹന്‍ - 1982)
- ഈണം (ഭരതന്‍ - 1983)
- കൈകേയി (ഐ.വി.ശശി -1983)
- കാണാമറയത്ത്‌ (ഐ.വി.ശശി -1984)
- ഒഴിവുകാലം (ഭരതന്‍ -1985)
- കരിമ്പിന്‍ പൂവിനക്കരെ (ഐ.വി.ശശി -1985)
- ഈ തണുത്ത വെളുപ്പാന്‍ കാലത്ത് (ജോഷി -1990)
ായക്കുട്ടിയെ വളര്‍ത്തുന്നത് എന്തിനാണെന്ന് ഞാന്‍ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ആറാമ്പ്രാന് പറഞ്ഞു, നായാട്ടിന് പോണെങ്കില് നായ വേണം. അതോണ്ടാണ് അതിനെ വളര്‍ത്തുന്നത് എന്ന്. നായാട്ടുകാര്‍ക്കൊക്കെ സ്വന്തമായി നായ്ക്കളുണ്ടായിരുന്നു. നാടന്‍ നായ്ക്കളെയാണ് നായാട്ട് ശീലിപ്പിക്കുക. കണ്ണും നഖവും നോക്കിവേണം നായ്ക്കുട്ടികളെ തിരഞ്ഞെടുക്കാന്‍. ഇരുപത് നഖം വേണം. അതുപോലെ ചെവിക്ക് നല്ല കൂര്‍മ്മത വേണം. ചൊടിയും ഉണര്‍വും വേണം. കരിക്കന്‍, ചൊക്കന്‍, വെള്ളു, കൊടിയന്‍, പാണ്ടന്‍ എന്നിങ്ങനെ നായ്ക്കളെ ഇനം തിരിച്ചുപറയും. കറുത്ത നെറമുള്ളത്, കരിക്കന്‍. ചോന്നത് ചൊക്കന്‍, വെളുത്തത് വെള്ളു, വാലിന്റെ അറ്റത്ത് ചുട്ടുള്ളത് കൊടിയന്‍, അതുപോലെ പാണ്ടുള്ളത് പാണ്ടനും. തമിഴ്‌നാട്ടില്‍ നിന്നുള്ള പുന്നാടന്‍ നായ്ക്കളേയും ആള്‍ക്കാര്‍ നായാട്ടിന് വേണ്ടി കൊണ്ടുവന്ന് വളര്‍ത്തിയിരുന്നു. തമിഴ്‌നാട്ടില്‍നിന്നുള്ള കോമ്പെയും രാജപാളയവും നായാട്ടിനുപറ്റും. തേനിയില്‍നിന്ന് കുമളിക്ക് പോണവഴിയിലാണ് കോമ്പൈ എന്ന സ്ഥലം. അവിടത്തെ രാജാവുമായി ആറാമ്പ്രാന് അടുപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. രാജഭരണം പോയപ്പോള്‍ കോമ്പൈയിലെ ഒരമ്പലത്തില് പൂജാരി ആയിട്ട് പ്രവൃത്തിചെയ്ത് ജീവിക്കുകയായിരുന്നു കോമ്പൈ രാജാവ്. നല്ല നായ്ക്കളെ കിട്ടാന്‍ വേണ്ട ഏര്‍പ്പാടൊക്കെ ചെയ്തുതന്നിട്ടുണ്ട് അദ്ദേഹം. സാധു പ്രകൃതമാണ്. അതുപോലെ രാജപാളയം നായയേയും തിരുനെല്‍വേലിയില്‍ പോയി വാങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.
ഒരിക്കല്‍ പയങ്കലോടത്തെ രാമന്‍ നായരുടെ ചൊക്കന്‍ നായ ഒരു പന്നീടെ പിന്നാലെ പാഞ്ഞു. നായ്ക്കളും ഞങ്ങളും പിന്നാലെ പാഞ്ഞു. കുറേ ചെന്നപ്പോള്‍ നായേനേം പന്നീനേം കാണാനില്ല്യ. രാത്രിയാണ്. ചെറിയ കാട്ടുവെളിച്ചം മാത്രമെ ഉള്ളൂ. മറ്റ് നായ്ക്കളൊക്കെ പന്നീടെ പിന്നാലെ പാഞ്ഞു മടങ്ങിവന്നു. അതിലൊന്നും രാമന്നായരുടെ ചൊക്കനില്ല. എല്ലാവരും തിരഞ്ഞ് തിരഞ്ഞ് തോറ്റു. വല്ല പുലീം കൊണ്ടോയോന്നായി സംശയം. അങ്ങനെ വരാന്‍ വഴിയില്ലെന്നായി രാമന്നായര്. പെട്ടെന്നാണല്ലോ നായ അപ്രത്യക്ഷമായത്. രാമന്നായര് കരയാനുള്ള വട്ടത്തിലായി. ഇന്റെ കുട്ട്യോളില് ഒരുത്തനാണെങ്കി പൊയ്‌ക്കോട്ടേന്ന് വെച്ചേര്‍ന്നു ഞാന്‍, അതല്ലല്ലോ എന്ന് പറഞ്ഞ് ഒരു പാറപ്പുറത്ത് കേറി കെടപ്പായി. അപ്പോ ചാത്ത ഓടിവന്ന് പറഞ്ഞു. തമ്പ്രാക്കളെ അവടെ ഒരു പൊട്ടക്കെണറ്റീല് നായേടെ നെലോളി കേക്കാനുണ്ട് എന്ന്. എല്ലാരുംകൂടെ അങ്ങോട്ട് പാഞ്ഞു. പൊട്ടക്കെണറ്റിന്റെ ചുറ്റിലും നിന്ന് കീഴ്‌പോട്ട് നോക്കി. ഒന്നും കാണാനില്ല. കൂമുള്ളും പൊന്തയും കാടുപിടിച്ച് കിണറ്റിന്റെ ഉള്ളുകാണാന്‍ വയ്യ. എന്നാല്‍ നായേടെ മൂളലും ഞരക്കോം കേള്‍ക്കാനുണ്ട്. ആരാ കെണറ്റിലെറങ്ങി നായേ കേറ്റുക എന്നായി ആലോചന. ആര്‍ക്കുമാര്‍ക്കും ധൈര്യം പോരാ. കെണറിന് എത്ര ആഴം ഉണ്ടെന്നറിയാന്‍ കല്ലെടുത്തിട്ടു നോക്കി. ശബ്ദം മേല്‍പ്പോട്ടേക്ക് കേള്‍ക്കാനില്ല. വലിയ കല്ലെടുത്ത് ഇടാനും വയ്യ. നായ അടീല് കെടക്കണതല്ലേ. കൂടാതെ വല്ല ഇഴജന്തുക്കളും കെണറ്റില് വീണ് കിടക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലോ എന്ന ശങ്ക വേറെയും. അപ്പോ ആറാമ്പ്രാന് പറഞ്ഞു, എന്താ സുപ്ലാ ചെയ്യാ നമ്മള്, രാമന്നായരുടെ സങ്കടം കാണാന്‍ വയ്യല്ലോ എന്ന്. ആറാമ്പ്രാന് അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കിണറ്റിലിറങ്ങാന്‍ തയ്യാറായി. എന്റെ ഭാവംകണ്ട് എല്ലാര്‍ക്കും ഉഷാറായി. ഉടനെ നായ്ക്കളെ പിടിക്കുന്ന കയറെല്ലാം കൂട്ടിക്കെട്ടി ഒരു കമ്പപോലെയാക്കി അത് കിണറ്റിലേക്കിട്ടു. പക്ഷേ, കിണറ്റില്‍ കയര്‍ ഇറങ്ങുന്നില്ല. അത് പൊന്തക്കാട്ടില്‍ കുടുങ്ങിപ്പോവുകയാണ്. ഒടുവില്‍ ആരോ ഒരു മരത്തിന്റെ കൊമ്പ് എടുത്തുകൊണ്ടുവന്നു. അതുമ്മെ കയറുചുറ്റി കിണറിന് മുകളില്‍ കുറുകെയായി പൊക്കിപ്പിടിച്ചു. പത്തുപതിനഞ്ചുപേരുണ്ടാകും കൊമ്പുതാങ്ങാന്‍. ഞാന്‍ കയറില്‍ ഞാന്നു. ആള്‍ക്കാരെല്ലാം കൂടി കൊമ്പു പതുക്കെ പതുക്കെ തിരിച്ച് എന്നെ കിണറ്റിലേക്കിറക്കി. പോകുന്ന പോക്കില്‍ ശരീരത്തിലൊക്കെ മുള്ളും ചെടികളും കോറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നല്ല ആഴമുണ്ടായിരുന്നു കെണറിന്. ഏതോ ഭൂതം കുത്തിയ കെണറാണത്രെ അത്. താഴെ ചെന്നപ്പോള്‍ നായ വെള്ളത്തില്‍ കാലിട്ടടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. എന്നെ കണ്ടിട്ടാവണം അത് എണക്കത്തില്‍ ശബ്ദമുണ്ടാക്കി. ഞാന്‍ പതുക്കെ അരയില്‍ തിരുകിവെച്ചിരുന്ന കയറെടുത്ത് നായയുടെ അരയില്‍ കുടുക്കി. ഞാന്‍ കയറിയതിനുശേഷം എല്ലാവരും കൂടി പെട്ടന്നതിനെ വലിച്ചുകയറ്റി. രാമന്നായര്‍ക്ക് അപ്പോഴുണ്ടായ സന്തോഷം പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ വിഷമമാണ്. നായേനെ കെട്ടിപ്പിടിക്കലും ഉമ്മവെയ്ക്കലും തന്നെ. നാരായണന്‍ നമ്പൂരി ഇല്ലാര്‍ന്നെങ്കി എന്റെ മോന്‍ കയ്യീന്നു പോയേര്‍ ന്നല്ലോ എന്ന് പറഞ്ഞു കാല്ക്കല്‍ നമസ്‌കരിക്കാന്‍ വന്നു. അന്നെനിക്ക് പത്തുപതിനെട്ട് വയസ്സ് പ്രായം കാണും. ശരീരത്തിന് നല്ല ക്ഷമത ഉണ്ടായിരുന്നു. മനസ്സോണ്ട് നിരീച്ചത് ശരീരം ചെയ്‌തോളും, കളരിയില്‍ ദിവസവും പയറ്റിയതിന്റെ ഗുണമായിരുന്നു അത്.